OK to nie praca, to styl życia… albo nawet stan umysłu- rozmowa z Aleksandrą Kącki

Z racji tego, że jestem częstym gościem tej placówki przyglądam się ludziom, którzy tworzą Ośrodek Kultury w Brzeszczach (OK). Oczywiście jak każdy człowiek na pewne rzeczy mam inne zdanie. Jednak szanuje to, co się tam robi. Jedną z osób którym się przyglądałam była Pani dyrektor, Aleksandra Kącki. Absolutnie nie wiedziałam jak tą Panią odbierać, nie znałam jej wcześniej. Gdy zobaczyłam ją pierwszy raz nawet nie wiedziałam, że to dyrektor. Wydawało mi się, że dyrektor to zupełnie ktoś inny. Po jakimś czasie zaprosiłam Panią Olę do rozmowy. Zachęcam do przeczytania wywiadu z Aleksandra Kącki – dyrektorem, szefem, przyjacielem, ale przede wszystkim dobrym człowiekiem.

Renata Bedra: Kim jest Aleksandra Kącki?

Aleksandra Kącki: Zdecydowanie Aleksandrą Kącki. 51 letnią kobietą, pasjonatem pływania, molem książkowym, miłośnikiem aktywnego wypoczynku z kompletną zakrętką na punkcie swoich kotów, ale i innych zwierzaków, osobą otwartą na świat i ludzi…

R.B.: Jak to jest objąć stanowisko dyrektora po kimś, kto zostawił po sobie niesmak, bałagan i chaos?

A.K.: Nieeee, zdecydowanie nie odbieram tego w ten sposób. Jest robota do zrobienia i tyle. Jestem księgowym, finansistą, zarządzeniowcem z wykształcenia. Był bilans otwarcia, teraz się dzieje, będzie bilans zamknięcia – on jest ważny, ma być pozytywny.

R.B.: Ośrodek Kultury czy to placówka dla każdego?

A.K.: Tak, coraz bardziej tak i jak najbardziej tak. Podejmujemy właściwie każde wyzwanie, chętnie współpracujemy z każdym, kto chce tworzyć coś wartościowego. Chcę żeby Ośrodek Kultury (OK) był otwarty, nowoczesny i przyjazny. Mamy mnóstwo „potykaczy” – mentalność mieszkańców, bariery architektoniczne, kasa ale idziemy w dobrym kierunku… To chyba zresztą widać w realizowanych projektach integracyjnych, różnorodności zajęć i imprez, współpracy z różnymi grupami formalnymi i nieformalnymi, współdziałaniu z organizacjami charytatywnymi.

R.B.:  Czy ma Pani pomysł żeby „ożywić” wizerunek tej instytucji?

A.K.: Mam szczerą nadzieję, że powoli „reanimujemy” obraz OK właśnie przez pracę z każdym i w każdym temacie. OK to grupa świetnych, niesamowicie zaangażowanych ludzi z pomysłami. Wystarczy im tylko nie przeszkadzać i wspierać a pomysły aż czasem furkoczą na korytarzach. Robimy ofertę dla każdego – sportowca, miłośnika robótek ręcznych czy kinomana… Dzieciaki się mogą wyżyć plastycznie, muzycznie, zmęczyć na zajęciach sportowych… Opiekujemy się każdą grupą społeczną, jesteśmy coraz bardziej żywi – wystarczy spojrzeć na naszego fejsbuka – tam naprawdę „wieje wiar odnowy”

R.B.:  Czy to ciężkie zadanie zostać dyrektorem w środowisku ludzi, którzy są z Ośrodkiem związani od lat?

A.K.: Tak, trudne. Ale ja lubię wyzwania to raz, a dwa – jeśli dwie strony chcą współpracować to zawsze coś dobrego z tego wyjdzie. Jasne, że były, są i będą tarcia, jasne że moje pomysły to czasem za dużo pracy dla niektórych i burzenie ich zastanego porządku… Ale cóż – po to jestem żebyśmy szli do przodu, wiec czasem łatwiej, czasem trudniej ale idziemy. Nie narzucam swojego zdania, słucham, rozmawiam, pozwalam tworzyć i wspieram – ludźmi należy zarządzać tak, żeby nie czuli się zarządzani, to oni tworzą kulturę i sport w tej gminie, ja mam temu tylko nadać bieg zgodny z moim planem. Jeśli druga strona chce współpracować – efekty będą zawsze świetne… Jeśli nie – pracujemy nad konsensusem…

R.B.: Żelazna dama, tak mnie kojarzyła się Pani dyrektor. A jaka Pani jest?

A.K.: Jaka ja jestem? Hmmmm… Wesoła, inteligentna, uparta, konsekwentna, empatyczna. To na bank… O resztę proszę pytać pracowników. Lubię jak ludzie lubią to co robią i staram im się stwarzać do tego warunki. Często się za bardzo przejmuję, wkurzam jak coś nie idzie po mojej myśli ale pracuję nad sobą i robię wszystko, żeby to nie miało wpływu na pracę. Jestem zawsze bardzo zaangażowana, dużo się cały czas uczę i bardzo lubię ten proces… Uwielbiam tworzyć, mieć wpływ (ale nie kontrolę), lubię patrzeć jak ludzie się angażują w swoją pracę…

R.B.: Czym się zajmuje Ośrodek Kultury w Brzeszczach?

A.K.: Tworzeniem oferty kulturalnej i sportowej dla gminy, budowaniem postaw, animacją… dużo tego,  chcemy żeby było wesoło i mądrze, żeby ludziom przekazywać wiedzę, rozwijać ich talenty i dawać rozrywkę. OK to kino, basen, hala sportowa, świetlice, domy ludowe, biblioteki – naprawdę bardzo duża i różnorodna oferta dla mieszkańców gminy.

R.B.: Komu podlega OK, skąd dostaje pieniądze na realizacje zadań?

A.K.: OK jest instytucją kultury, tworem właściwie niezależnym od nikogo. Jego organizatorem jest gmina i powołany jest żeby realizować zadania związane z kulturą i sportem oraz czytelnictwem. Gmina też finansuje działalność OK poprzez coroczne przekazywanie dotacji podmiotowej i czasami celowych – tych drugich na konkretne zadania. OK finansuje też swoją działalność poprzez realizację projektów, których jest u nas coraz więcej z różnych dziedzin oraz poprzez przychody z basenu, hali sportowej, kina.

R.B.: Jakim szefem jest Pani Ola?

A.K.: Częściowo na to pytanie odpowiedziałam powyżej ale tak naprawdę to pytanie do ludzi, z którymi pracuję… Staram się rozumieć, wspierać, rozmawiać, „wchodzić w czyjeś buty”… Ale tak najlepiej mogą mnie ocenić współpracownicy.

R.B.:  Kino Wisła, które jest w OK to miejsce z duszą czy jednak miejsce, któremu remont jest potrzebny?

A.K.: Zdecydowanie dwa w jednym. Uwielbiam charakter tego miejsca, jego historię, starą scenę i ciężkie kotary. Ale nie lubię niewygodnych siedzeń, zacieków, przestarzałej infrastruktury… Chciałabym remontu, unowocześnienia ale też nie chciałabym stracić ducha tej sali. Jeśli uda się pozyskać środki na remont to mam nadzieję, że uda nam się zachować jej charakter i połączyć go z udogodnieniami dla widzów.

R.B.: Czego zawodowo pragnie Pani dyrektor?

A.B.: Szczerze? Poczucia dobrze spełnionego obowiązku na koniec „kadencji”. Myśli: „zrobiłaś dobrą robię Kącki, szacun”. Uśmiechu moich ludzi w pracy i ich zaangażowania, w to co robią, ich poczucia, że są wspólnotą – to trudne do wypracowania, szczególnie w środowisku, które ze sobą pracuje tyle lat.

Zmiany postrzegania OK przez ludzi w gminie… Hmmm… Trudne pytanie, bo cały czas jesteśmy w procesie zmiany, to się cały czas dzieje więc i plany ewoulują… Ale wrócę do pierwszej myśli – chce być zadowolona z siebie a to niełatwe zadanie.

R.B.: Bycie szefem to nie praca od, do. Czy często będąc w domu trzeba zajmować się sprawami Ośrodka?

A.K.: Ja pracuje właściwie zawsze, nie mam ustalonych godzin urzędowania. Jestem dyspozycyjna dla wszystkich o każdej porze, rzadko mi się zdarza nie pojawiać się na większych czy mniejszych imprezach, obchodach, bez względu na dzień czy godzinę tych obchodów. Wiele rzeczy obmyślam w domu bo w biurze nie ma czasu albo warunków. Różne placówki pracują w różnych godzinach a tam też czasem trzeba wpaść, zobaczyć…. Czasem bardzo trudne ale dużo z tego wyciągam dla siebie. OK to nie praca, to styl życia… albo nawet stan umysłu.

R.B.: Czy będąc szefem ma Pani więcej zwolenników czy przeciwników?

A.K.: Wśród moich pracowników? Oj to bardzo trudne pytanie… Mam nadzieję, że jednak zwolenników, dużo daje ludziom z siebie i oni to chyba doceniają, Oczywiście są tacy, którzy brać nie chcą albo nie podoba im się to co daje, ale nie każdy musi mnie kochać. To praca – fajnie jest jak się lubimy albo przynajmniej akceptujemy bo tak łatwiej iść przez życie ale nikomu się nie narzucam. Ważne, żebyśmy umieli ze sobą współpracować.

R.B.: Skąd się wzięła Pani w OK, czyją decyzją objęła Pani stanowisko?

A.K.: Skąd się wzięłam? Wygrałam konkurs organizowany przez Urząd Gminy. To była jeszcze kadencja pani burmistrz Ślusarczyk. Do tej pory pracowałam w korporacjach na stanowiskach menadżerskich związanych z finansami i zarządzaniem, ostatnie 8 lat w jednej z największych firm audytorskich na świecie. Wcześniej „stawiałam” telefonie komórkową w Polsce, pracowałam w turystyce… Mam duże doświadczenie w zarządzaniu zespołami, finansami, dużo chęci do nauki i żadnego zadęcia. Do momentu rozpoczęcia pracy w OK, Brzeszcze były dla mnie tylko sypialnią i miejscem treningów – na basenie, teraz tu żyje. I naprawdę lubię to życie, zachwycają mnie okoliczne miejsca, lubię ludzi, swoją pracę, mimo że sielanka to nie jest Jestem Ślązaczką , jestem z tego bardzo dumna i próbuje ten mój lokalny patriotyzm „przesadzić” do Brzeszcz – całkiem dobrze mi to idzie.

R.B.: Pani Olu dziękuję serdecznie za rozmowę, poświęcony mi czas i za zaufanie.

Myślę sobie, że Pani Aleksandra Kącki to kobieta z którą można zdziałać wszystko. O każdej porze, gdy dzwonię odbierze i doradzi. Zawsze można się posiłkować jej wiedzą i mądrością. Jeśli czegoś nie wie to dopyta, nie zostawia człowieka samemu sobie.

Wszyscy kojarzą Ośrodek kultury z Panią Danusią z Panią Agatą. Ja nie wyobrażam sobie tej placówki bez Pani Ani i Basi te Panie zawsze się przy nas nabiegają, niejednokrotnie zostawiłyśmy bałagan. Jednakże One zawsze witają nas z uśmiechem.

Kibicuje dyrektor Oli aby wszystkie plany przyniosły oczekiwany efekt. Moje zdanie na temat Pani dyrektor Aleksandry zmieniło się od pierwszego naszego spotkania. Nie jest to żelazna dama jest to dowcipna, zabawna i inteligentna kobieta. Mam nadzieję że zawsze będziemy mogli liczyć na wsparcie pracowników ośrodka i jeszcze nie jeden dobry projekt przed nami wspólnie zrealizujemy.

Autor: Renia Bedra